Madonna, Kate Moss, Mike Tyson, Seal, Vanessa Paradis… Przerwa między górnymi siekaczami (diastema) to cecha rozpoznawalna wśród wielu osób, również celebrytów. Jedni uważają ją za element dodający charakteru, inni za szpecący uśmiech. Czy diastema jest groźnym zjawiskiem?

Wyróżnia się kilka rodzajów diastemy, które są zależne od przyczyny jej powstawania - przerost wędzidełka wargi górnej (diastema prawdziwa) lub mniejsze siekacze niewypełniające całego, przeznaczonego dla nich miejsca w górnym łuku zębowym (diastema rzekoma).

Innym kryterium rodzajowym jest ustawienie siekaczy względem siebie - zbieżne (gdy korony nachylone są do siebie a korzenie zębów są rozsunięte), rozbieżne (odwrotnie - korony rozchylone, korzenie zbliżone) lub rownolegle.

Co ciekawe - diastema występuje również u osób, u których rozwinął się dodatkowy ząb (mezjodens) pomiędzy centralnymi siekaczami, uniemożliwiający ich prawidłowe ustawienie.

W okresie rozwoju dziecięcego uzębienia, w trakcie wymiany zębów mlecznych na stałe, również może dojść do powstania diastemy z uwagi na obecne braki zębowe (diastema fizjologiczna). W takim wypadku najczęściej cofa się ona samoistnie po wyrośnięciu wszystkich zębów. Warto jednak kontrolować ten proces pod okiem stomatologa.

 

Kiedy warto leczyć?

Kiedy szpara powoduje problemy z wymową lub kiedy pacjent czuje dyskomfort z uwagi na estetykę swojego uśmiechu, znacząco pogarszający samopoczucie.

Należy pamiętać, że diastema jest efektem nieprawidłowości o różnym podłożu i to właśnie one stanowią przede wszystkim przedmiot leczenia, w efekcie którego dochodzi do zniwelowania szpary międzyzębowej. Nawet jeśli sama diastema nie stanowi dla pacjenta problemu, może się okazać, że wskazane będzie leczenie.

Najszybszym pozbyciem się problemu jest podcięcie wędzidełka górnej wargi, o ile to właśnie przerośnięte wędzidełko powodowało diastemę (w tej dolegliwości może dochodzić również do nawracających stanów zapalnych brodawki międzyzębowej).

Najczęstszą formą leczenia diastemy jest leczenie ortodontyczne. Dobór aparatu zaproponuje lekarz w zależności od tego jak bardzo rozległa jest wada zgryzu. W bardziej skomplikowanych przypadkach, np. występowania licznych braków zębowych, konieczne może okazać się wdrożenie leczenia implantologicznego, a w przypadku nieznacznej szpary pomóc może leczenie protetyczne, np. w postaci odbudowy koron wykonanej za pomocą licówek.

Dobór odpowiedniej metody pozbycia się diastemy, zaproponuje stomatolog na podstawie pełnej diagnostyki zgryzu pamiętając, że leczyć należy przyczynę a nie tylko widoczny skutek.